Η φλεγμονή του κερατοειδούς είναι δυνατόν να οφείλεται

• Σε λοιμώδη αίτια(μόλυνση από βακτήρια, μύκητες, πρωτόζωα ή ιούς).
• Σε φυσικά αίτιακαι χημικά αίτια (υπεριώδη ακτινοβολία, χημικά εγαύματα).
• Σε αντιδράσεις υπερευαισθησίας.
• Σε ξηροφθαλμία (μειωμένη παραγωγή ή κακή ποιότητα δακρύων).
• Σε παρατεταμένη έκθεση κερατοειδούς(ατελή σύγκλιση βλεφάρων).
• Σε παράλυση τριδύμου νεύρου (μειωμένη αισθητικότητα κερατοειδούς).

Τα γενικά συμπτώματα μιας κερατίτιδας είναι:

• Αίσθημα ξένου σώματος ή κι έντονος πόνος.
• Φωτοφοβία.
• Αντανακλαστική δακρύρροια.
• Πτώση της όρασης, λόγω αδιαφάνειας του κερατοειδούς.
• Έγχρωμη άλως γύρω από τα φωτεινά αντικείμενα που οφείλεται στο προκαλούμενο από τη φλεγμονή οίδημα του κερατοειδούς λόγω ανάλυσης και σκέδασης του φωτός κατά τη διέλευσή του από το οιδηματικό στρώμα.

Συχνότερα μικροβιακά αίτια είναι:

• Ο Streptococcus pneumoniae (πνευμονιόκοκκος), ο οποίος έχει σαν εστία τις χρόνιες παθήσεις του αποχετευτικού συστήματος των δακρύων πν χρόνιες δακρυοκυστίτιδες.
• Ο επιδερμικός σταφυλόκοκκος.
• Η ψευδομονάδα,που συχνά συνδέεται με παρατεταμένη κακή χρήση φακών επαφής.

Απαραίτητη προϋπόθεση για την εμφάνιση κερατίτιδας είναι η λύση της συνέχειας του κερατοειδικού επιθηλίου, που θα αποτελέσει την πύλη εισόδου για τον μικροοργανισμό.

Οι μικροβιακές λοιμώξεις του κερατοειδούς εμφανίζονται με τη μορφή έλκους με υπεγερμένα χείλη, και απαιτεί άμεση τοπική αντιμικροβιακή θεραπεία. Αν η νόσος μείνει χωρίς θεραπεία μπορεί να καταλήξει σε διάτρηση του κερατοειδούς, με επέκταση της φλεγμονής εντός του οφθαλμού, και τελικά την απώλειά του.

Εμφανίζεται συνήθως:

• Μετά από τραυματισμό με υλικό οργανικής προέλευσης, όπως κλαδί δέντρου, αγκάθι κλπ. Συνήθως αναπτύσσεται μετά από 2-4 εβδομάδες μετά τον τραυματισμό.
• Σε άτομα που θεραπεύονται για μεγάλο χρονικό διάστημα με κορτιζόνη και αντιβιοτικά κολλύρια για άλλη πάθηση του κερατοειδούς.
• Άτομα που πάσχουν από χρονιά νόσο πχ σακχαρώδη διαβήτη.
• Χρήση φακών επαφής

Η φλεγμονή από μύκητες εμφανίζεται με τη μορφή κεντρικής διήθησης του κερατοειδούς, περιβαλλόμενης από γκριζωπή άλω διηθημένου ιστού και συνοδεύεται από δορυφόρες μικρές άλλες διηθήσεις.

Η έναρξη των συμπτωμάτων είναι βραδεία, με αίσθημα ξένου σώματος, πόνο που αυξάνει βαθμιαία και ερυθρότητα.

Η διάγνωση, τίθεται από την κλινική εικόνα, το χρόνο επώασης την εργαστηριακή επιβεβαίωση του μύκητα.

Η θεραπεία, που συνήθως ξεκινά χωρίς να περιμένουμε το αποτέλεσμα της καλλιέργειας είναι δύσκολη. Περιλαμβάνει αγωγή με αντιμυκητιασικά φάρμακα, ενώ μερικές φορές η κερατοπλαστική είναι απόφευκτη.