-Η αγγειογραφία (με φλουορεσκεΐνη ή ινδοκυανίνη) όπου απεικονίζονται οι εστίες αποκόλλησης του μελάχρου επιθηλίου καθώς και το σημείο διαρροής του υγρού προς τον υπαμφιβληστροειδικό χώρο όπου τελικά παρατηρείται λίμνασης της χρωστικής.

-Η οπτική τομογραφία συνοχής με την οποία υπάρχει η δυνατότητα να μελετηθούν ποιοτικά και ποσοτικά οι ασθενείς αυτοί. Εδώ η ορώδης αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς απεικονίζεται ως μια οπτικά κενή κοιλότητα που αντιστοιχεί στο υπαμφιβληστροειδικό υγρό.

Στο 80-90% των περιπτώσεων η νόσος αιτιάται και το 80% των ασθενών θα επανακτήσουν φυσιολογική ή σχεδόν φυσιολογική όραση μέσα σε 1-6μήνες, με πλήρη απορρόφηση του υπαμφιβληστροειδικού υγρού. Συχνές όμως είναι οι υποτροπές του οιδήματος (στο 40% των περιπτώσεων). Σε συχνές υποτροπές ή σε χρόνια παραμονή του οιδήματος επέρχεται μόνιμη βλάβη της ωχράς.

Έτσι η θεραπεία εξατομικεύεται και περιλαμβάνει τη χορήγηση ακεταζολαμίδης, μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων ή και κορτικοστεροειδών σε ειδικές περιπτώσεις.

Σε επίμονες περιπτώσεις μπορεί να απαιτηθεί η εφαρμογή θερμικού argon laser με την τεχνική της φωτοπηξίας (όταν φλουοροαγγειογραφικά διαπιστωθεί ότι τα σημεία διαρροής βρίσκονται μακριά από την κεντρική περιοχή της ωχράς κηλίδας) ή ψυχρού laser στα πλαίσια της φωτοδυναμικής θεραπείας για το κλείσιμο των σημείων διαρροής.